1/26/2011
Zbycie roszczeń odszkodowawczych
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna
z dnia 29 lipca 1970 r.
II CR 307/70
Przepis art. 449 kc nie dozwala jedynie na „zbycie” roszczeń wymienionych w art. 444-448 kc - a więc na przeniesienie tych roszczeń przez poszkodowanego na inne osoby w drodze czynności prawnej, takiej jak umowa sprzedaży, zamiany, darowizny czy też innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Przepis ten natomiast nie wyłącza przejścia tych roszczeń w drodze spadkobrania. Za taką interpretacją tego przepisu przemawia również treść poprzednio obowiązującego i recypowanego w art. 449 kc przepisu art. 167 kz, w którym zabrania się ustępowania praw odszkodowawczych, oraz treść art. 445 § 3 kc, w którym ogranicza się wyraźnie przejście roszczenia o zadośćuczynienie w drodze spadkobrania.
z dnia 29 lipca 1970 r.
II CR 307/70
Przepis art. 449 kc nie dozwala jedynie na „zbycie” roszczeń wymienionych w art. 444-448 kc - a więc na przeniesienie tych roszczeń przez poszkodowanego na inne osoby w drodze czynności prawnej, takiej jak umowa sprzedaży, zamiany, darowizny czy też innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Przepis ten natomiast nie wyłącza przejścia tych roszczeń w drodze spadkobrania. Za taką interpretacją tego przepisu przemawia również treść poprzednio obowiązującego i recypowanego w art. 449 kc przepisu art. 167 kz, w którym zabrania się ustępowania praw odszkodowawczych, oraz treść art. 445 § 3 kc, w którym ogranicza się wyraźnie przejście roszczenia o zadośćuczynienie w drodze spadkobrania.
Subskrybuj:
Komentarze do posta
(
Atom
)
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz