6/02/2008
Wysokość zadośćuczynienia
Zdrowie jest dobrem szczególnie cennym. Przyjmowanie stosunkowo umiarkowanych kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do deprecjacji tego dobra. Długotrwałe leczenie i jego trwałe następstwa mające wpływ na zdrowie psychiczne poszkodowanego przemawiają za brakiem możliwości znacznego obniżenia zadośćuczynienia (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 21 września 2005 r., V CK 150/2005). Na rozmiar krzywdy, a w konsekwencji wysokość zadośćuczynienia, składają się cierpienia fizyczne i psychiczne, których rodzaj, natężenie i czas trwania należy każdorazowo określić w okolicznościach konkretnej sprawy. Mierzenie krzywdy wyłącznie stopniem uszczerbku na zdrowiu stanowiłoby niedopuszczalne uproszczenie nie znajdujące oparcia w treści art. 445 § 1 kc (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 28 czerwca 2005 r., I CK 7/2005).
Subskrybuj:
Komentarze do posta
(
Atom
)
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz